या गाण्याने घेतले १०० हून अधिक जीव, ६२ वर्षांनंतर उठली बंदी

Most Unlucky Song चित्रपटांमध्ये गाण्यांना स्वतःचे एक खास स्थान असते. सुरुवातीपासूनच चित्रपटात गाण्यांचा वापर केला जात आहे, उत्सवापासून ते वेदना व्यक्त करण्यापर्यंत. खूप कमी चित्रपट असे बनले आहेत ज्यात गाणी वापरली गेली नाहीत. चित्रपटांप्रमाणेच, गाण्यांनाही प्रत्यक्ष जीवनात खूप महत्त्व असल्याचे दिसून आले आहे. संगीत हे एका थेरपीसारखे आहे, जे आनंद आणि दुःखाच्या वेळी मनाला हलके करते. गाणी लोकांना नवीन उर्जेने भरतात. रोमँटिक गाणे असो, देशभक्तीपर गाणे असो किंवा दुःख व्यक्त करणारे भावनिक गाणे असो, गाणी कधीकधी आपल्याला एखाद्याची आठवण करून देतात आणि कधीकधी दुःख विसरण्यासाठी ऐकली जातात. पण, तुम्हाला त्या गाण्याबद्दल माहिती आहे का, जे अनेकांच्या दुःखाचे कारण बनले. हे गाणे जगातील सर्वात दुर्दैवी गाणे असल्याचे म्हटले जाते. या गाण्यामुळे १०० हून अधिक लोकांना आपला जीव गमवावा लागला आहे.

 

 

हे गाणे ऐकल्यानंतर लोक आत्महत्या करायचे असे म्हणतात. हाऊस स्टफ वर्क वेबसाइटसह अनेक ऑनलाइन पोर्टल्सनी 'ग्लूमी संडे' नावाच्या या गाण्याचा उल्लेख केला आहे, ज्याला सर्वात दुर्दैवी गाणे म्हणून टॅग केले गेले आहे. हे गाणे लास्झलो आणि रेझसो सेरेस यांनी १९३३ मध्ये लिहिले होते आणि १९३५ मध्ये ते रिलीज झाले. १९३३ मध्ये जेव्हा हे गाणे रिलीज झाले तेव्हा हंगेरीमध्ये आत्महत्येच्या घटनांमध्ये वाढ झाली. Most Unlucky Song या वर्षी, हे गाणे ऐकल्यानंतर एका माणसाने आत्महत्या केली आणि त्याने आपल्या सुसाईड नोटमध्ये हे गाणे ग्लोमी संडे असा उल्लेख केला होता. इतकेच नाही तर अनेक अहवालांमध्ये असे म्हटले आहे की या गाण्याच्या संगीतकाराच्या मंगेतरानेही आत्महत्या केली आहे.

ग्लूमी संडेचे बोल ऐकल्यानंतर पहिला मृत्यू त्या प्रकाशकाचा होता ज्याला हे गाणे पाठवण्यात आले होते. प्रकाशकाने गाणे खरेदी करण्यास नकार दिला, परंतु त्यानंतर काही वेळातच त्याने आत्महत्या केली. १९३३ मध्ये हे गाणे रिलीज होताच आत्महत्येच्या घटना येऊ लागल्या. Most Unlucky Song ३० मार्च १९३६ रोजी टाईम मासिकात एक अहवाल प्रकाशित झाला होता, ज्यामध्ये असा दावा करण्यात आला होता की गाणे रिलीज झाल्यानंतर २ वर्षात आत्महत्येच्या फक्त १७-१८ घटनांची नोंद झाली होती, तर बहुतेक प्रकरणे गाणे रिलीज झाल्यानंतर तीन वर्षांनी म्हणजेच १९३६ पासून सुरू झाली आणि बहुतेक प्रकरणे हंगेरीमधून नोंदवली गेली. १९३६ मध्ये एकामागून एक १७ जणांनी आत्महत्या केल्या आणि हे गाणे लोकप्रिय होत असताना, आत्महत्येच्या घटनांमध्येही वाढ झाली. त्यानंतर, २४ फेब्रुवारी १९३६ रोजी, लॉस एंजेलिस टाईम्सने पहिल्यांदाच या आत्महत्यांशी संबंधित एक लेख प्रकाशित केला.

गाण्याची लोकप्रियता वाढत असताना, ते अमेरिकेत इंग्रजी बोलांसह प्रदर्शित झाले. हे गाणे १९३६ मध्ये रिलीज झाले. या गाण्याचे बोल सॅम एम. लुईस यांनी लिहिले होते आणि हल केम्प यांनी आवाज दिला होता. Most Unlucky Song हे गाणे इंग्रजीत येताच ते इंग्रजी देशांमध्ये लोकप्रिय होऊ लागले आणि येथेही आत्महत्येच्या घटना वाढल्या. ज्या मुलीने हे गाणे लिहिले होते तिनेही आत्महत्या केली.

यानंतर, १९६८ मध्ये, गाण्याचे लेखक रेझसो यांनीही आत्महत्या केली. गाणे ऐकल्यानंतर दोन जणांनी स्वतःवर गोळी झाडली आणि एका महिलेने पाण्यात उडी मारून आत्महत्या केली. Most Unlucky Song अशा कथांची मालिका येऊ लागली आणि अशा बातम्या सतत येत राहिल्या, त्यानंतर या गाण्यावर बंदी घालण्यात आली. तथापि, सुमारे ६२ वर्षांनंतर या गाण्यावरील बंदी उठवण्यात आली. या गाण्यात जीवन संघर्ष, मानवता, दु:ख आणि वेदना यांचा समावेश आहे, जे लोकांच्या आत्महत्येचे कारण मानले जात होते.

ग्लूमी संडे हे हंगेरियन गाणे आहे आणि जेव्हा हे गाणे रिलीज झाले तेव्हा जग पहिल्या महायुद्धातून उद्भवलेल्या दुःखातून जात होते आणि दुसरे महायुद्ध देखील उंबरठ्यावर होते. हंगेरियन लोकही तणावाशी झुंजत होते. आर्थिक अडचणी देखील यासाठी एक कारण होत्या. Most Unlucky Songत्या काळात कंपन्यांमधून लोकांना कामावरून काढून टाकले जात होते, त्यामुळे लोक तणावाखाली होते. या गाण्याच्या बोल आणि चित्रीकरणातही असेच काहीसे दिसून आले. अशा परिस्थितीत, लोक स्वतःच त्यांच्या परिस्थितीला या गाण्याशी जोडू लागले आणि ते लोकांमध्ये वाढत्या दुःखाचे कारण बनू लागले.